Rozdział 10

***OCZAMI ANGELIKI***

Z samego rana, mama Natalii wysłała mnie do sklepu. Zaraz po zjedzeniu śniadania wręczyła mi małą karteczkę z produktami, które musiałam kupić. Wyszłam z domu i udałam się do pobliskiego supermarketu. Wzięłam koszyk i rozpoczęłam poszukiwania produktów. Wyjęłam kartkę w tylnej kieszeni spodni i zaczęłam czytać.

-1,5 kg ziemniaków

-jajka

-0,5 kg marchewek

-piersi z kurczaka

-masło
-polędwica sopocka

-kiełbasa w laskach

-smalec

-korniszony

Zastanawiałam się gdzie leżą ogórki, więc zapytałam przypadkowego człowieka z "mopem" na głowie tak wielkim, że zasłaniał mu twarz. Zaprowadził mnie i włożył korniszony do koszyka.

-Dziękuję.- oznajmiłam, ale nie zareagował

Chciałam, aby pokazał mi jeszcze gdzie mogę znaleźć jajka, niestety nie udało mi się, ponieważ tajemniczy mężczyzna zniknął. Odkąd jesteśmy w Londynie Natalia zawsze robiła zakupy. Jestem pierwszy raz w tym supermarkecie i nic nie mogę w nim znaleźć, więc zadzwoniłam do przyjaciółki.

-Słucham?- odezwała się zaspana Natalia

-Hej, chodź do sklepu, bo nie mogę znaleźć jajek!

-WTF?! Obudziłaś mnie tylko po to żebym poszła pokazać ci gdzie one są?- oburzyła się

-Nie denerwuj się. Ja nie mogę tu nic znaleźć. Proszę, chodź do mnie, bo ludzie mają mnie w dupie!

-Dobra, zaraz będę.- rozłączyłam się

***OCZAMI NATALII***

Nie mogłam uwierzyć, że Angelika jest aż taka głupia. Nie chciało mi się iść taki kawał po jajaki, więc postanowiłam zadzwonić do Harry'ego i trochę go wykorzystać. Musze w końcu coś zrobić, aby byli razem...

***OCZAMI HARRY'EGO***

Kiedy kończyłem golić swoją brodę i wąsiki zadzwonił telefon. Okazało się, że to Natalia. Byłem ciekawy co ode mnie che, więc odebrałam komórkę.

-Hej. Stało się coś?- zacząłem rozmowę

-Nie!... To znaczy tak. Angela się zgubiła. Mógłbyś po nią iść, bo ja nie wiem jak do niej trafić.

-Ok, zaraz do niej zadzwonię, żeby powiedziała mi gdzie jest.

-Nie... Nie dzwoń, bo ona... nie wzięła telefonu z domu.

-To skąd wiesz, że się zgubiła?- zdziwiłem się

-Miałam na myśli to, że rozładowała jej się komórka. Idź po nią, bo się martwię... Rusz zadek Harry! Jest w supermarkecie przy basenie i powiedz jej żeby nie zapomniała kupić jajek.- szybko wytłumaczyłam

-Co?! Zresztą nie ważne. Pa.- rozłączyłem się

Zgoliłem do końca mój wąsik i udałem się na poszukiwanie "zguby". Po około kwadransie dotarłem do sklepu. Zauważyłam Angelę, która chowa się za stoiskiem z napojami.

***OCZAMI ANGELIKI***

Próbowałam jak najszybciej się schować, kiedy zauważyłam Harry'ego wchodzącego do sklepu. Niestety chłopak musiał nie zauważyć, ponieważ do mnie podszedł.

-Co ty robisz? zdziwił się

-Szukam wody lekko gazowanej. A co, to takie dziwne?- skłamałam

-Yy, niee... Natalia powiedziała mi, że się zgubiłaś, więc po ciebie przyszedłem

-Nie zgubiłam się. Nie mogłam znaleźć jajek. Wiesz gdzie one są?

-Tak, chodź za mną.- zaproponował loczek

Harry włożył do koszyka jajka, po czym poszliśmy do kasy. Po zapłaceniu zaczęłam wrzucać wszystkie produkty do reklamówek.

-Już możesz iść! Poradzę sobie.- oznajmiłam

-Nie puszczę cię samej z tak ciężkimi zakupami. Daj mi te torby!

-Ok. Gdzie masz Ashley?

-Zerwałem z nią.- powiedział prosto z mostu

-Ojejku, tak mi przykro.

-Serio? Ja się cieszę. Teraz będę cały twój.- uśmiechnął się

-Co?? Żartujesz sobie?- zaczęłam się smiać

-Myślałem, że tego chcesz!

-To źle myślałeś! Na każdym kroku daję ci do zrozumienia, że nie jestem tobą zainteresowana. Nigdy nie będziemy razem!- wykrzyczałam

-Nie możesz żyć, krzywdząc innych ludzi. Należy okazywać uczucie ludziom, pomagać im, wspierać ich, a nie odtrącać. Aby prawdziwie żyć trzeba kochać. Miłość jest największym i najbardziej wartościowym uczuciem, bez miłości życie jest niepełne. Zrozum to!

-Harry Styles- poetą?  Tego bym się po tobie nie spodziewała. Zawsze mogę znaleźć sobie inną miłość!- zabrałam mu zakupy i szybkim krokiem poszłam w stronę domu

-Poczekaj!- złapał mnie za rękę i przyciągnął do siebie...

_________________________________________________

Pewnie domyślacie się co się będzie dalej działo xd Ale mniejsza o to... Mamy sprawę ;>

Bierzemy udział w konkursie na najlepszy blog miesiąca listopad 2012. NASZ NUMEREK TO 6, GŁOSUJCIE NA NUMEREK 6, NUMEREK 6 JEST ZAJEBISTY  ♥   --->http://wymarzony-swiat-z-1d-official.blogspot.com/ <----Liczymy na wasze głosy ;**

xx debile

LIEBSTER AWARD

Jak już wiecie albo i nie, po bloggerze krąży "LIEBSTER AWARD". Zostałyśmy nominowane przez Asię z bloga http://storyy-of-my-life.blogspot.com.
Musimy odpowiedzieć na 11 pytań, więc do roboty xd

1. Co cię skłoniło do pisania opowiadania?
Blog powstał z nadmiaru wolnego czasu. Dopisywał nam humor, więc pisałyśmy głupoty i tak powstał nasze pierwsze opowiadanie o 1D. Niestety bardzo szybko go usunęłyśmy i postanowiłyśmy pisać coś poważniejszego, ale jak widać nie za bardzo nam to wychodzi! ;)

 2. Jaki masz stosunek do homoseksualistów?
 Dla nas wydaje się to trochę dziwne. Nie tolerujemy tego, tym bardziej jak oni/one adoptują dzieci, bo to jest chore. Takie jest nasze zdanie i go nie zmienimy.

3. Ulubiony film?
Angelika: "Sala samobójców", "Justin Bieber Never Say Never"
Natalia: Wszystkie części Harrego Potter i Step Up
+Obie lubimy wszystko co o wampirach.

4. Najdziwniejsze wspomnienie?
-"Pierdzioszek Kai"
W sierpniu wybrałyśmy się z kumpelą na spacer i poszłyśmy na pobliską łąkę. Usiadłyśmy  w rowie i    zapadła cisza, kiedy nagle milczenie przerwał bąk Karoliny. xd
-"Biedne jabłko"
Pewnego słonecznego dania w urodziny naszej mamuśki usiadłyśmy na ławce i Angela zaczęła udowadniać, że potrafi zjeść całe jabłko. Ona wpierdoliła ogonek i ogryzkę. <lol>
-"Machająca noga"
Angelika zawsze przy odpowiedzi macha jedną nogą, nie zdając sobie z tego sprawy. To wygląda baaardzo śmiesznie. xd

5. Co sądzisz o dzieciakach palących papierosy?
Uważamy, że jest to z całą pewnością nie zdrowe. Te dzieci tylko marnują sobie życie, ale to jest tylko i wyłącznie ich sprawa. Jeżeli chodzi o nas to nie mamy zamiaru mieć z tym świństwem nic do czynienia.

6. Bez czego nie przeżyjesz nawet jednego dnia?
Natalia: Bez telefonu, internetu, przyjaciół, prostownicy i oczywiście 1D ♥
Angelika: Bez komórki, prostownicy, przyjaciół, twittera, żarcia i 1D *_*

7. Twoje motto?
Angelika: Nigdy nie mów nigdy.
Natalia: Im lepszy przypał, tym lepsze wspomnienie.

 8. Opisz siebie w 3 słowach.
Natalia: Directionerka, dziwna, psychiczna.
Angelika: Directionerka, żarłok, crazy.

9. Lubisz lamy??
No jasne ;)

10. Jaka powinna być twoja druga połówka?
Jak chłopcy z One Direction. ♥

11. Gdybyś miała świadomość, że jutro umrzesz, co byś zrobiła?
Angelika: Piarła jak Nialler.
Natalia: Wszystko, żeby poznać One Direction, chociaż to nie możliwe.

NASZE NOMINACJE:
1. http://two-different-worlds-collide.blogspot.com
2. http://zycie-to-jeden-wielki-bol.blogspot.com/
3. http://welcome-to-my-life-dear-1d.blogspot.com/
4. http://lucy-luucy.blogspot.com/
5. http://onedirectiononeluck.blogspot.com
6. http://our-live-with-one-direction-is-super.blogspot.com
7. http://bromance-niam-love.blogspot.com/
8. http://give-me-love-like-him.blogspot.com/
9. http://ibeelieveicanfly.blogspot.com/
10. http://andallthisilttlethings.blogspot.com

Chcemy jeszcze wyróżnić blog Asi: http://storyy-of-my-life.blogspot.com
Niestety nie możemy jej nominować, ponieważ ona zrobiła to pierwsza. ;*

NASZE PYTANIA:
1. Dlaczego prowadzisz bloga?
2. Lubisz One Direction?
3. Kiedy ostatnio byłaś u dentysty?
4. Opisz siebie w kilku zdaniach!
5. Opisz swoją zabawną historie.
6. Jakie jest twoje największe marzenie?
7. Kochasz swoje czytelniczki?
8. Jakie jest twoje motto?
9. Kim chcesz być w przyszłości?
10. Kto jest najważniejszą osobą w twoim życiu? Dlaczego?
11. Co najbardziej cenisz u innych ludzi?

Rozdział pojawi się NAJPRAWDOPODOBNIEJ jutro. Kochamy was ♥

xx Angela i Natala

Rozdział 9

***OCZAMI ANGELIKI***

Harry od naszego ostatniego spotkania nie daje znaku życia. Minęło już pięć dni. Nie powinno mi to przeszkadzać, bo przecież to wielki gwiazdor, którego nie znoszę, jednak chciałabym usłyszeć jego głos. Ale przecież nie mogę pokazać Natalii, że mi się spodobał. Nawet ją okłamałam mówiąc, że naze ostatnie spotkanie było bez sensu i sie nie całowaliśmy. Czuję, że niesłusznie oceniłam Harry'ego i pozostałych chłopaków z 1D.
 -Angela, wstawaj w końcu! Ile można spać?!- usłyszałam wrzaski Natalii idącej po schodach do pokoju-Dziewczyno ile można spać? Budzę cię chyba ósmy raz! Miałyśmy iść zwiedzać Londyn! Obiecałaś mi!- wykrzyczała wściekła Natalka
 -Przepraszam. Już wstaję i idziemy na wycieczkę. Nie denerwuj się na mnie. Proszę.- powiedziałam chcąc załagodzić sytuację by uspokoić Natalkę. Wiedziałam, że od spotkania z Harry'm bujałam w obłokach i ciągle myślałam o spotkaniu z nim, a Natalie zaniedbywałam. Chciałam tą wycieczką wynagrodzić jej te pięć ostatnich dni.

 ***OCZAMI  NATALII***

Angela od pięciu dni jest nieobecna. Ja nie wiem co dzieje się z tą dziewczyną. Dzisiaj zapomniała o wycieczce, którą planowałyśmy od dwóch tygodni. Nie poznaje jej.

 ***OCZAMI ANGELIKI***

 -Natalka wychodzimy? Ja już jestem gotowa.

 -Już?! Ty to nazywasz już? Czekam od dwóch godzin aż raczysz wstać z łóżka.- powiedziała wściekła

 -Ojejku przepraszam. Wychodzimy?

 -Ta...- odbąknęła Natalia

Wsiadłyśmy do autobusu i pojechałyśmy do muzeum figur woskowych, następnie na Big Ben i do London Eye. Gdy dotarłyśmy na miejsce Natalii już przeszły nerwy. Gdy stałyśmy w kolejce po lody ktoś zasłonił nam oczy. Był to Liam i Niall. Ucieszyłam się, bo miałam nadzieję, że i Harry jest z nimi i za chwile przyjdzie.

 -A gdzie reszta team'u?- zapytałam nie chcąc, aby wszyscy wiedzieli, że czekam na Harry'ego

 -Louis poszedł na zakupy z mamą, Zayn jeszcze nie wrócił od rodziny, a Harry spotkał się z Ashley.- odpowiedział Niall

 -Z Ashley?!- zapytałam zdziwiona. Przecież mówił mi, że nic ich już nie łączy. Byłam jego zabawką, pionkiem w grze. Chciało mi się płakać.

 -Tak jego dziewczyna. Nie mówił ci o niej? zapytał zaskoczony Niall

 -Mówił, mówił- odpowiedziałam smutna

W pewnym momencie zorientowałam się, że Natalia i Liam zniknęli mi z oczu. Zaczęłam za nimi wodzić wzrokiem. Dostrzegłam ich w kolejce na London Eye.

 -A gdzie Natalia i Liam?- zapytał Niall

 -A tam.- odpowiedziałam wskazując palcem na kolejkę.- Ja mam lęk wysokości, więc zaciągnęła Liam'a.- powiedziałam z ulgą

 -To co może pójdziemy do kawiarenki na sok i ciacho? Będziemy widzieć Natalię i Liam'a i będziemy mogli spokojnie porozmawiać.- zaproponował chłopak wskazując na pobliską kawiarenkę

 -No dobrze.- zgodziłam sie bez dłuższego zastanawiania.

Gdy dotarliśmy do kawiarni, zajęliśmy stolik i złożyliśmy zamówienie.

***OCZAMI NATALII***

 -Liam, spełnisz moje największe marzenie? - zapytałam przystojniaka.
 -No pewnie. Tylko nie mów, że chcesz gwiazdkę z nieba, bo będzie ciężko i chyba będę musiał złamać daną ci obietnicę, a tego nie chcę.- zażartował Liam.
 -Nie będzie aż tak źle. Może pójdziesz ze mną na London Eye? Moim marzeniem jest zobaczyć cały Londyn a Angela ma lęk wysokości.
 -Masz szczęście, ja nie mam lęku wysokości i bardzo lubię London Eye.- Odpowiedział Liam i złapał mnie za rękę. 

Ustawiliśmy się w kolejce. Czekając mieliśmy czas, żeby porozmawiać. Żartowaliśmy i się śmieliśmy.

 -Księżniczko nasza kolej - powiedział Liam ciągnąc mnie za rękę. Zajęliśmy miejsca i London Eye ruszył. Widok był fantastyczny. Czułam się jak księżniczka. To był najpiękniejszy dzień w moim życiu. London Eye, piękne słoneczne niebo, Londyn i Liam siedzący obok mnie. Było tak pięknie.. wydawało mi się, że nic nie może się złego stać. a jednak....w pewnym momencie zaczęło dziwnie trząść i London Eye zatrzymał się. Byliśmy na samej górze! Strasznie się bałam.
 -Liam, co teraz?! Ja się boję! - wykrzyczałam po czym zaczęłam płakać.
 -Natalko, nie płacz. Uwolnią nas. Proszę cię nie płacz.- powiedział po czym mnie przytulił.- Będzie dobrze.
 -Obiecujesz?- zapytałam zapłakana.
 -Obiecuję. - odpowiedział spokojnie Liam, chociaż widziałam, że też się bał i denerwował. Wisieliśmy tak 80 metrów nad ziemią ponad godzinę. Na dole zebrało się mnóstwo ludzi, którzy patrzyli w górę obserwując całą sytuację. Wyglądali jak mróweczki.

***OCZAMI ANGELIKI***

 Siedzieliśmy w kawiarni i jedliśmy tiramisu. W pewnym momencie usłyszałam straszny krzyk ludzi. Zauważyliśmy że London Eye zatrzymał się.
 -Boże! Tam jest przecież Natalia!- zaczęłam panikować.- No chodź, rusz się!- zaczęłam krzyczeć na Niall'a
 -Już idę.- powiedział Niall kładąc na rachunku 50$.
Doszliśmy do London Eye. Bardzo się denerwowałam.
 -Boże, czemu ja ją zaniedbywałam przez te ostatnie pięć dni?! Teraz mogę ją stracić! Przez tego idiotę zaniedbałam moją Natalkę. - mówiłam z wyrzutami sumienia.
 - Mówiłaś coś? - zapytał Niall.

 -Nie, po prostu bardzo boję się o Natalię, jest dla mnie jak siostra.

 -Rozumiem, my z chłopakami z zespołu, też jesteśmy jak rodzina.

Strasznie panikowałam, co nikogo nie zdziwiło. Po upływie około godziny, co dla mnie trwało wieczność, London Eye ruszył. Z tłumu wyłoniła sie Natalia z Liam'em,. Wyglądali jak para. Liam obejmował zapłakaną Natalię.

-Natalka, nic ci nie jest?- podbiegłam do nich i przytuliłam przyjaciółkę

-Wszystko ok. Dobrze, że Liam był przy mnie. Uspokoił mnie trochę.- oznajmiła

***OCZAMI NATALII***

Gdy maszyna ruszyła i byliśmy już na dole czułam ogromną ulgę. Liam nie puścił mnie, cały czas byłam w jego objęciach. To mnie bardzo uspokoiło.

 -Natalka, Natalka...- usłyszałam wołanie, z tłumu gapiów dostrzegłam przyjaciółkę i Niall'a

Chłopcy zaproponowali, że odwiozą nas do domu.

 -Nie, ale my damy sobie radę.- powiedziałam

 -Nie ma mowy nie zostawię cię samej. Jesteś roztrzęsiona. Muszę mieć pewność, że dotrzesz do domu bezpieczna.- upierał sie Liam

 -Ale nie chcę robić...

 -To żaden kłopot.- odparł 

 -No dobrze.- zgodziłam się. W drodze do domu, prawie wcale się nie odzywałam.

 -Natalia, wszystko ok?- zapytała kumpela- Zawsze dużo mówisz, a dziś milczysz. Martwię się.

 -Po prostu jestem zmęczona i mam dość przygód i zwiedzania na dziś.- uspokajałam przyjaciółkę

Po dotarciu do domu Liam odprowadził mnie do samych drzwi.

 -No to teraz mam pewność, że jesteś bezpieczna.

 -Przy tobie zawsze tak się czuję. Twoja bluza!- krzyknęłam do wsiadającego do samochodu chłopaka

 -Zatrzymaj ją. Będziemy mieli okazję się spotkać.- krzyknął uśmiechając się

Po wejści do domu rodzice zaatakowali nas milionem pytań.

 -Dziewczynki, widzieliśmy w telewizji ten wypadek na London Eye. Nic wam nie jest?- wypytywali rodzice

 -Ja wszystko opowiem, a ty idź się połóż, jesteś zmęczona.- oznajmiła Angela

Poszłam na górę i wzięłam kąpiel. Położyłam się na łóżku i okryłam bluzą Liam'a. Po pół godziny przyszła Angela .

 -Wszystko wyjaśniłam twoim rodzicom.

 -Dziękuję, nie miałam siły im o tym opowiadać.

 -Nie ma za co. Chciałam cię przeprosić za ostatnie kilka dni. Wiem, że zachowywałam się nie fair . To się więcej nie powtórzy.- obiecywała Angelika

 -Dobrze. Tylko powiedz mi czy to przez Harry'ego.

 -Nie chcę o tym rozmawiać. Opowiem ci kiedy indziej.

Siedziałyśmy do późna. Rozmawiałyśmy, oglądałyśmy zdjęcia, a ja siedziałam okryta bluzą Liam'a.

 -To był dzień pełen przygód. Nigdy nie bałam się tak bardzo jak dzisiaj,a le był to też najpiękniejszy dzień w moim życiu. Dniem spędzonym z Liam'em.

Zasnęłam wtulona w bluzę chłopaka, z którym spędziłam najpiękniejszy a zarazem najstraszniejszy dzień w moim życiu.

______________________________________________________________

Dziękujemy za ponad 4300 wejść, 12 obserwatorów i wszystkie komentarze ♥

Rozdział dodałyśmy po wieeeeeeelu przeróbkach. Z głupiego i bezsensownego rozdziału siostra Natalii zrobiła z niego COŚ. 

"Podczas zabawy utknęliśmy na karuzeli. Bałam się, ale z drugiej strony byłam zadowolona, ponieważ jestem to z Liam'em- chłopakiem moich marzeń.

-Omg! I co teraz.- słodko zachichotał 

-Tak właściwie to nie wiem. Boję się. Mógłbyś mnie przytulić i powiedzieć, żebym się nie martwiła?" xd

"Machałam do ludzi przechodzących "tam na dole", ale w ten sposób robiłam z siebie totalną idiotkę"

<--- Kilka cytatów z rozdziału przed przeróbką. <lol>

CZYTASZ=KOMENTUJESZ ;)

Nasz kochany zboczuszek♥

xx Angelika i Natalia

Rozdział 8

*** OCZAMI ANGELIKI ***

 -Nie mogę uwierzyć, że zgodziłaś się na randkę z Harry'm.- powtarzała przyjaciółka

 -Uwierz, ja też, a poza tym to nie jest randka.

 -Jasne, jasne. Muszę cię wyszykować.
 -Co? Nie będę się stroić! Na pewno nie pozwolę żebyś mi włożyła kilogram tapety na twarz!

 -Musisz ładnie wyglądać! Dla Harry'ego! Och... Czuję, że będzie z tego coś więcej nić przyjaźń.

 -Ogarnij się! Przyjaźń- NIGDY!-oznajmiłam

Nie wiedziałam kiedy do niej dojdzie, że ja i Harry to zupełnie inne bajki.

Natalia przynosiła mi różne sukienki i wyjściowe ubrania. Nie zgodziłam się założyć żadnego z nich. Ubrałam zwykły T-shirt i jeasny. Kumpela nie popierała mojego wyboru, ale przecież musiałam czuć się wygodnie, bo nie dałabym rady uciec z "randki" z tym głupkiem w kiecce i 20-cm szpilkach.

 -Ojeju... Ktoś puka. Pewnie to Harry. Pójdę otworzyć, a ty się pomaluj. Powiem mu, że ma na ciebie zaczekać!- Natalia zaczęła panikować, kiedy usłyszała pukanie

 -Uspokój się! Nie będę się malować. Już ci mówiłam. Zejdę do niego.

 -Ok. Nie śpieszcie się. Miłej zabawy.

 -To tylko spacer. Zgodziłam się, żeby dał mi w końcu spokój- pożegnałam przyjaciółkę dając jej buziaka w policzek i poszłam na dół.

Otworzyłam drzwi, w których stał Harry w garniturki i lakierkach, jakby z filmu. Wyglądał jak Barat Pit.

 -Hola, hola!- zawołałam kiedy chłopak zbliżył się, żeby mnie pocałować- Nie tak szybko.

 -Sorry. Hm... Zrobię to w wolniejszym tempie.

 -Nie, nie musisz.

Wziął mnie za rękę i poszliśmy przed siebie. Wychodząc usłyszałam "huk". Najwyraźniej Natalia spadła ze schodów, kiedy nas podsłuchiwała. Wolałam nie sprawdzać, co to było, bo Natalia powiedziałaby, któryś z tym swoich tekstów, w stylu "Kapeć mi spadł".

 -Cała Natalia.- powiedziałam "pod nosem"

 -Mówiłaś coś?

 -Nie... Przesłyszałeś się. To dokąd idziemy?

 -Niespodzianka...

 -Proszę powiedz mi! Nie lubię niespodzianek!

 -Przy mnie będziesz musiała się przyzwyczaić.

 -Skoro mi nie powiesz, to ja wracam do domu.- strzeliłam focha

 -Hm... Nie sądzę.

 -A co to, niby ma znaczyć?- Harry podszedł do mnie i wziął mnie na ręce- Aa... Puszczaj...-krzyczałam jednak chłopak nie reagował- Postaw mnie na ziemię i to już!

 -Obiecaj, że mi nie uciekniesz!

 -Nie...

 -No to trudno.

 -No dobra, obiecuję!- oznajmiłam cicho

 -Co proszę?- udawał, że nie usłyszał

 -Obiecuję, że nie ucieknę.- wykrzyczałam mu prosto do ucha- A teraz masz mnie postawić na ziemię!

 -Niech ci będzie- delikatnie odstawił mnie na ziemię

 -Zdradzić ci sekret?

 -No jasne. Jestem bardzo ciekawy.-Miałam skrzyżowane palce. He, he.- po wypowiedzianych przeze mnie słowach zaczęłam uciekać przed chłopakiem. Jednak Harry okazał się być o wiele szybszy ode mnie, więc po chwili mnie złapał.

 -Teraz już cię tak łatwo nie puszczę.

 -I bardzo dobrze. Jest mi tak wygodnie.

Szliśmy tak mniej więcej przez pół godziny. Po drodze minęliśmy park, aż w końcu przeszliśmy przez las i znaleźliśmy się nad jeziorkiem. Podeszłam bliżej. Niedaleko brzegu zauważyłam koc, na którym stał koszyk, najprawdopodobniej z jedzeniem. Usiedliśmy na granatowo-błękitnym kocu, po czym Harry zaczął wypakowywać całą zawartość koszyka. Wydawał się mały, ale okazało się, że jest też bardzo pojemny. W środku znajdowały się babeczki z owocami, kanapki, ciasto i wiele innych przysmaków. Wszystko to przyozdabiały małe, zielone winogrona i czerwone wisienki. Kiedy już wszystko znalazło się na talerzykach, zaczęliśmy zajadać.

 -I jak ci się podoba?- zapytał Harry

 -Hm... nie spodziewałam się tego po tobie. W życiu nie jadłam lepszych babeczek.

 -Dziękuje. Sam...

 -Zrobiłeś, to słodkie- przerwałam

 -Sam kupiłem.

 -Aha...-  naprawdę miał się czym chwalić.

Miałam ochotę wrzucić go do jeziora, za to, że przyniósł mnie na rękach jak dziecko. Jednak nie zrobiłam tego, bo zrobił mi naprawdę świetną niespodziankę.

 -Mam coś jeszcze.- powiedział Harry

 -Masło?

 -Nie do końca, zgaduj dalej!

 -A może ziemniaki? Nie? W takim razie to na pewno są marchewki.

 -Widać, że się starasz. Zamknij oczy!- wyszeptał mi do ucha

 -No dobra.- zamknęłam, ale nie była pewna swojej decyzji. Co jeśli ten idiota mnie pocałuje? Słyszałam jak coś jeszcze wyciąga z koszyka. Aby to nie był pierścionek zaręczynowy- modliłam się. W tej chwili chodziło mi po głowie tysiące myśli.

 -Już możesz otworzyć!

 -Wino?- uśmiechnęłam się

 -Tak. Przecież jesteś pełnoletnia?

 -No jestem.

Harry napełnił kieliszki, częstując mnie. Była romantyczna atmosfera, w dodatku przy zachodzie słońca. Nagle zadzwonił mój telefon.

 -Natalia.- powiedziałam.Po jego minie poznałam, że jest zdziwiony, ponieważ nie mam ustawionego ich dzwonka.

 -Co tam?

 -O której wrócisz?!

 -Nie wiem.

 -A co robicie?

 -Jejku. Może w domu ci opowiem.

 -Przeszkadzam? Doba już kończę! Mogłabyś powiedzieć Harry'emu, żeby pozdrowił ode mnie Liam'a.- niczego innego po Natalce nie mogła się spodziewać.

 -Heh. Zrobię to dla ciebie. Pa.- rozłączyłam się.

Harry dokładnie przysłuchiwał się naszej rozmowie, więc dziwnie się czułam.

 -Więc mam pozdrowić Liam'a? zapytał

 -Jak byś mógł to tak. Natalia go uwielbia, wręcz kocha. Zresztą was wszystkich, ale jego szczególnie. W pokoju ma pełno waszych plakatów. Dziwna jest... Czasem naprawdę mnie denerwuje, nawijając o was. Oczywiście nie obrażaj się.- wyjaśniłam

 -Rozumiem. Możemy się skupić na nas?

 -Jasne.

 -Wiesz co... Podobasz mi się.- tym razem starałam się nie wybuchnąć śmiechem i zachować powagę.

 -Ja?

 -Jesteś inna niż wszystkie dziewczyny, które znam. Nie szalejesz na moim punkcie i to mi się w tobie podoba. Zakochałem się w tobie...- oznajmił

Milczałam. Nie miałam zielonego pojęcia, jak zachować się w takiej sytuacji. Parzyłam w dół, zakrywając oczy grzywką. Chłopak pochylił się, aby mnie pocałować, czułam jego oddech. Gwałtownie odsunęłam się od niego.

 -Co się stało?- zapytał zdziwiony

Nie wiedziałam co odpowiedzieć. Jeszcze nie chciałam, aby do tego doszło. Za krótko go  znałam i wydawał mi się trochę dziwny.

 -Nie jestem jeszcze gotowa. To dzieje się za szybko.

 -Doskonale cię rozumiem!

 -Chyba powinniśmy już wracać. Ciemno, zimno a do domu daleko.- zażartowałam

 -Masz rację.

Harry okrył mnie swoją bluzą. Najwyraźniej zauważył, że zmarzłam. Objął mnie i powoli wróciliśmy się do domu.

 -Dziękuje ze spędzony wieczór. Cieszę się, że nie odrzuciłaś mojej propozycji. Byłem prawie pewny, ze nie dasz się namówić.

 -Taa... Też tak myślałam i to raczej Natalii powinieneś podziękować, ponieważ to ona mnie namówiła. Chociaż muszę przyznać, że było miło.

Pożegnaliśmy się i weszłam do domu. Natalia jeszcze spała, co bardzo mnie zdziwiło. Byłam pewna, ze będzie czekać zniecierpliwiona, żeby wypytać się o szczegóły dotyczące mojego spotkania z Harry'm. Na szczęście tego uniknęłam. Zegar wskazywał godzinę 23.52, więc po ciepłym prysznicu położyłam się do łóżka.

Rozdział 7

***OCZAMI NATALII***

Nie mogłam zasnąć... Po głowie ciągle chodziła mi myśl, jak bliżej poznać członków z 1D. Zastanawiałam się co jeszcze mogę zrobić, aby "zbliżyć się" do tego zespołu. Całą noc marzyłam i rozmyślałam. Rano chciałam zadzwonić do Liam'a i zaproponować mu spotkanie, jednak postanowiłam tego nie robić. Miałam wielką nadzieję, że sam się odezwie. Wstałam z łóżka i poszłam coś przekąsić. Angela jeszcze słodko spała, w końcu była dopiero 7.47. Nagle usłyszałam dźwięk sms-a z komórki przyjaciółki. Nie wiem co we mnie wstąpiło, ale wzięłam jej telefon i przeczytałam wiadomość: "Hej kotku... Ciągle o tobie myślę. Chciałabyś się ze mną umówić? ;)- Harry". OMG...! Szczęka mi opadła. Siedziałam nieruchomo kilka minut. Ocknęłam się dopiero wtedy, gdy zauważyłam, że Angela się przebudziła.

 -Yyy... Czemu trzymasz w ręku moją komórkę?- zapytała Angela.

 -Ja tylko sprawdzałam, która jest godzina.

 -Zegar wisi na ścianie.
 -Na ścianie? Aaaa... no tak.- wybełkotałam.

 -Daj mi ten telefon!

Podałam przyjaciółce komórkę, a ona przeczytała sms-a. Rozpoznałam po jej minie, że jest na mnie zła.

 -Przepraszam.- oznajmiłam cicho.

Angela po chwili milczenia zaczęła się śmiać. Hm... jej reakcja była dziwna.

 -Z czego się śmiejesz?- zapytałam zaskoczona

 -Ha, ha, ha... ten idiota chce się ze mną umówić! Ale kawał! He, he, he...

 -Zadzwoń do niego, zgódź się. Proszę.

 -Nie! No co ty? Może byś chciała, jeszcze żeby to się przerodziło w wielką miłość?! I co jeszcze?! Oszalałaś?!

 -Nie. Daj mu szanse. Harry jest normalnym człowiekiem.- próbowałam ją przekonać, przeróżnymi argumentami, ale to nic nie dało.

 -Normalnym?! On chyba ma dziewczynę, a poza tym nie jest w moim typie!

 -Nie jest?!
 -Nie! Skończ już z tym! Nie przekonasz mnie!

 -Szkoda.
Przebrałyśmy się w kostiumy kąpielowe i poszłyśmy na basen. Podbiegłam do Angeliki od tyłu, po czym wepchnęłam ją do wody.

 -Aaa...- przyjaciółka zaczęła krzyczeć- Co ty odpierdalasz?!

 -Pobawmy się!- zaproponowałam

 -Yy? Ale ty masz pomysły... może jeszcze zadzwonisz po Harry'ego...

 -Ty! Dobre! 

Chwyciłam za komórkę kumpeli i napisałam sms-a o treści: "Ty! Wbijaj, zabawimy się w basenie. xx Angela". Na szczęście zdążyłam wysłać wiadomość zanim przyjaciółka wyszła z wody.

 -Zostaw ten telefon.- oburzyła się Angela

 -Dobra. Nie ma problemu.- przyjaciółka najwidoczniej nie zorientowała się, że wysłałam do Harry'ego sms-a.

Po około 8 minutach ktoś zapukał do drzwi, Angelika je otworzyła w samych kąpielówkach.

 -Ulala... Niezłe przywitanie.- powiedział Harry, który stał w drzwiach

 -Natalia!!!! Co to ma niby być?!- krzyczała Angela

***OCZAMI HARRY'EGO***

Kiedy Angela otworzyła mi drzwi, myślałem, że oczy mi wyjdą z orbit. Po jej minie i zachowaniu można było wywnioskować, że nie była zadowolona z mojego pobytu w tym domu. Może tylko mi się wydaje. Przecież napisała mi, że chce się ze mną zabawić. Nie wiem, co dokładnie miała na myśli, ale jak najszybciej stawiłem się u niej w domu. Chwile po tym Natalia wzięła mnie za rękę, mówiąc:

 -Rozbierz się!

 -Nie bądź taka do przodu, bo ci tyłu zabraknie.

 -Będziemy pływać idioto!- powiedziała 

 -Ooo... To wszystko wyjaśnia. Wiem, że taka nie jesteś.

 -Skończ! Chodź za mną!

 -No dobrze już idę!

Wziąłem Angelę za rękę i poszliśmy za Natalią. Dziewczyna nie zareagowała. Próbowałem się czegoś o niej dowiedzieć, ale to nie było łatwe.

 -Co tam u ciebie?- zapytałem

 -Hm... No dobrze, a jak ma być?

 -No nie wiem sama mi na to odpowiedz.

 -Więc... Jak widzisz jeszcze żyję. Wstałam o 8.30, a teraz idę.

 -Ciekawe. Opowiedz mi coś o sobie. Jakie jest twoje hobby?

 -Interesuję się fotografią, modą i muzyką. Gram na gitarze. A ty zapewne śpiewasz i ćwierkasz przed mikrofonem, tak?

 -No jasne. Cieszę się, że wiesz o mnie chociaż tyle.

 -Wiem o tobie o wiele więcej niż możesz sobie wyobrazić. W końcu Natalia jest moją przyjaciółka i w kółko o was nawija.- oznajmiła Angela

 -To miłe.

 -Ta, jasne. Może dla ciebie.- dziewczyna wepchnęła mnie prosto do basenu!

 -Aaaaa!

 -Wrzeszczysz jak baba!!- wyśmiewała się Angela

 -Wcale nie!! Odwdzięczę się. Zobaczysz...

 -Hahahah... Ta jasne. Ja mam oczy dookoła głowy!

Angela stała na brzegu basenu. Bez wahania pociągnąłem ją i wpadła do wody prosto na mnie.

 -Lecisz na mnie!

 -Pff... Chyba śnisz.- odpowiedziała

 -Chciałbym mieć tak piękny sen.- dziewczyna spojrzała na mnie dziwnym wzrokiem.
Pływaliśmy w basenie dobre dwie godziny, świetnie się bawiłem z Angelą, ale musiałem już powoli zbierać się do domu. Wychodząc zaprosiłem ją wieczorem na spacer, i za namową Natalii zgodziła się. Pomyślałem, że wreszcie będzie moja...

_______________________________________________________

Ten rozdział to jakaś MASAKRA! OMG ;(